در میزبانی اختصاصی، تمام منابع یک سرور کماکان در اختیار مجموعه خاصی از سایتها و برنامهها قرار دارد، اما نحوه تخصیص این منابع در اختیار افرادی است که فضای سرور را اجاره کردهاند، نه ارائه دهنده خدمات میزبانی وب. بنابراین در مورد میزبانی اشتراکی، اغلب صدها و گاهی اوقات هزاران سایت وجود دارد که همه بر روی یک سرور قرار دارند، بنابراین همه آنها آدرس IP یکسانی دارند. در مورد میزبانی اختصاصی، سایتها ممکن است ارائه دهنده میزبانی مشترکی داشته باشند، اما آدرس IP همه آنها یکسان نیست.
IP های اشتراکی و IP های اختصاصی نیز به همین روش عمل میکنند. زمانیکه هر حساب در میزبانی اشتراکی دارای IP یکسان است، یک آی پی اختصاصی در این حالت یک آدرس اختصاصی و منحصر بفرد است که مختص به سرور میزبان شما است. حال هنگامی که یک آدرس IP اختصاصی منحصر به خود را در اختیار داشته باشید، میتوانید انتخاب کنید که سایتهای مختلفی را از آن آدرس IP سرویس دهی و میزبانی کنید و در نهایت، کنترل اینکه چه کسانی از آن استفاده میکنند در اختیار شما خواهد بود.
این مسئله به طور معمول به هیچ وجه مشکلی ایجاد نمیکند، خواه بهدنبال میزبانی باشید یا بهینه سازی موتور جستجو (SEO) را مد نظر داشته باشید، اما در برخی موارد، استفاده از یک آی پی اختصاصی میتواند مفید واقع شود، و در برخی موارد نیز حتی داشتن آن ضروری است.